رقيه(س) دل به تمناي تو شد، موسمِ غوغاي تو شد، ماه و ستاره همه شيداي، اشك همه آبله ي پاي تو، خميده با

رقيه(س)
دل به تمناي تو شد، موسمِ غوغاي تو شد، ماه و ستاره همه شيداي، اشك همه آبله ي پاي تو، خميده با خودت به گفتگويي، دختر زهرا و شبيه اويي، غصه كشيده ضربه بر وجودت، آتش دلِ گشته رخ كبودت، آمده ميهمان به درِ خرابه، دختر معصومه به پيچ و تابه، رأس پدر از چه سرش شكسته، روي دو دستت دخترش نشسته، «بچه سه ساله كه كتك نداره»، «اون كه قباله ي فدك نداره» ...

 
بابا حسينم
اومدي باباي مهربون من
اومدي مهمونِ پر ز خون من
با تو اين خرابه غوغايي شده
دخترت ببين تماشايي شده
* * *
دخترت لباس خاكي پوشيده
به رخش يه رنگ نيلي كشيده
خونِ گوشم با موهام گشته عجين
شده مثلِ گوشواره بابا ببين
بابا جون دلم يه دنيا گله بود
زيور پاهاي من آبله بود
* * *
هديه ات باشه گُلهاي رو تنم
سرِ تو بذار به روي دامنم
بيا تا از سفرا با هم بگيم
قدري از شام بلا با هم بگيم
يا كه قبل از اين روزا با هم بگيم
از همون كرب و بلا با هم بگيم
* * *
چرا رفتي از كنارم به زودي
وقتي من هوش اومدم تو نبودي
با دلم زمزمه كردم كه بابام
واسه چي گفته مي رم سفر مي آم
مگه بي دختركش تنها مي ره
آخه بي خداحافظي كجا مي ره