غزل مصیبت فاطمیِّه درِ آتش گرفته می داند که درآتش که بود وپرپرشد ماشنیدیم و او تماشا کرد لحظه

غزل مصیبت فاطمیِّه

درِ آتش گرفته می داند      که درآتش که بود وپرپرشد

ماشنیدیم و او تماشا کرد لحظه ای را که سینه سنگرشد

هیزم وآتش و فشار در و لگد و میخ و سینه ی مادر

روضه های شهادت محسن روضه ای بی شروع  آخرشد

کارزهرا رسیده آنجا که فضِّه باشد عصای دستش وای

بند اهل سقیفه در کوچه   قسمت دستهای حیدر شد

قصِّه ی الغدیر رویا بود به اسارت امیر را بردند

حامیِّ  دین حق به ضرب غلاف آیه های کبودکوثرشد

امرپروردگار صبرست وُ جای نفرین زبان دین روضه

بیت الاحزان به پا ومادرمان گریه کرد وکمی سبکترشد

قصِّه ی سایه بان ویران وسایه بانهای سرخ وسوخته را

مردخیبر شنید وآه کشید تب این روضه صدبرابر شد

زخم پهلو و رو وبازو وغربت وبی کسیُّ وتنهایی

جمع شد باعذاب خونابه حاصلش ناله های بسترشد

ذکرأمَّن یجیب و دارو در  حال مادر نداشت تأثیری

نیمه شبها دعای نافله خوان   مُردن ودیدن پیمبرشد

وارث خانه دار زخمیِّ خانه ی دردوغصِّه زینب بود

اِرث اوچادری پرازخاک وکفن وبوسه ای به حنجرشد

فاطمیِّه رسید آنجاکه سفری کرد روی نیزه سری

کربلا گریه کرد وقتی که دم زهرا غریب مادر شد