پسری آمده از طایفه ی دریاها…
پدرش سرور و سالار همه باباها
پسری آمده از جنس حسین بن علی
میوه ی قلب همه فاطمه ها ، زهراها
دستِ عباس که دادند علی اصغر را…
خیره شد ، خیره به چشمِ پدر سقّاها
خانه ی حضرتِ ارباب چه نورانی شد
جبرئیل آمده با قاطبه ی* حوراها
برد قنداقه ی او را به سر عرش خدا
تا حقیقت بشود جمله ی این رویاها
نه فقط شافع دنیا و قیامت باشد
که شفاعت گر عرش است ، در آن بالاها
پسر حضرت ارباب! خودت آقایی…
ریزه خورها ، سر خان تو شدند آقاها
به چه جرمی تو نخوردی کمی از آب فرات؟
چه کسی شد سبب بدعت این فتواها؟
شد عمو راهی دریا که تو آرام شوی
فکر مادر شده جای اگر و امّاها…
آب آورد… ولی قسمت لب های تو نیست
سهم تو تیرِ سه شعبه است ، در این صحراها
خون تو ،رفت به عرش و بدنت ماند به خاک
روح تو سهم خدا ، جسمِ تو سهم ماها
پوریا باقری
بنویس زان روایت سر تا به پا عرق