مطلع بیتهای ماه رجب
مظهر شکوه و علم و ادب
با تو ظلمت فرار می کند و
می شود مثل روز،حال شب
چون گل همیشه لبخندی
دور بوده از تو خشم و غضب
مثل تو نیست واعظی آقا
بهترین سخنوری به عرب
مادرت ماه،پدرت خورشید
می شود با تو روشنی را دید
چلچراغ طریقت احمد
باقری بر شریعت احمد
بر منابر همیشه می گفتی
از سجایا، فضیلت احمد
گوش مردم حدیث می خواندی
درسهای بصیرت احمد
نیست فرقی میان حیدر با
منش و فعل و سیرت احمد
بعد او علی ولی الله
گفته ای آن نصیحت احمد
نعم مولی علی و نعم امیر
منبرت شد خطابه های غدیر
منجی روزگار شیعه شدی
مایه افتخار شیعه شدی
قال باقر تو غوغا کرد
عزت و افتخار شیعه شدی
بعد از آن خزان کربوبلا
در زمستان بهار شیعه شدی
منبرت کم نداشت از خیبر
با زبان ذوالفقار شیعه شدی
ریشه ی شریعه خشکاندند
چشمه و جویبار شیعه شدی
منبرت چشمه های زمزم بود
بر تمام زخمها مرحم بود
شده ماه پیام پیغمبر
می رساندی کلام پیغمبر
مهربانی همیشه با هرکس
راه و رسمت مرام پیغمبر
ماه میلاد تو مه نبی ا ست
نام تو هم چو نام پیغمبر
گفته ای بارها به منبرها
نشکنید احترام پیغمبر
دین فقط مهر حیدر و زهراست
بغض مولا، حرام پیغمبر
برلبانت نصیحت احمد
منکر مرتضی علی مرتد
مانده ام کربلا مگر بودی
در بلاهای آن، اگر بودی
آن زمان که خیام سوزاندند
بین خیمه در آن گذر بودی
یا نه اصلاً درون خیمه ی خود
پیش بستر، بر پدر بودی
یا برای مخدرات آنجا
مثل کوهی و چون سپر بودی
عده ای گفته اند نه،برخی
گفته اند در آن سفر بودی
وای از آن بلای کربوبلای
وای از غصه های کربوبلا
قاسم احمدی
بنویس زان روایت سر تا به پا عرق