حضرت علی اکبر(ع)-مدح
قدم می زد تو میدون، مثلِ یه شیر بیشه
واسه علی اکبر، حریف پیدا نمیشه
سپاه شام و کوفه، نقشه هاشون بر آبه
آخه علی اکبر، نوه ی بوترابه
از هیبت و غرورش، کوفیا یکه خوردن
پیش علی تو میدون، بدجوری کم آوردن
صدای ضربِ تیغش، کوبنده مثلِ تندر
ملائکه می ترسن، میگن علی یواش تر
دشمن شده هراسون، پا به فرار میذاره
دستِ علی اکبر، انگاری ذوالفقاره
یه تارمویِ اکبر، به لشگری می ارزه
زمین به زیرِ پاهاش، ببین چطور می لرزه
لشگرُ داد فراری، با شمشیر برنده
این صحنه ها رو زینب، می بینهُ می خنده
چه گرد و خاکی کرده، تنهایی بین اعداء
تو آسمون پیچیده، نعره های یا زهرا
یک تنه مثلِ حیدر، خدایی کرده غوغا
شمشیر می زد با گریه، فقط به عشق زهرا
ضربه می زد به دشمن، بدون انعطافی
می زد به جای سیلی، می زد واسه تلافی
ای که از هر نفست نغمه ی هو می ریزد 