لیله ی قدر ِ چشم تر اینجاست چون خدا هم که تا سحر اینجاست قبر شش گوشه ای که خوابیده؛ زیر پای پدر، پسر، اینجاست یک طرف ماه و یک طرف خورشید؛ «ج

لیله ی قدر ِ چشم تر اینجاست

چون خدا هم که تا سحر اینجاست
 
قبر شش گوشه ای که خوابیده؛

زیر پای پدر، پسر، اینجاست
 
یک طرف ماه و یک طرف خورشید؛

«جُمع الشمس و القمر...» اینجاست
.
.
.
.
روضه ها ناگهانی و آنی است

اینکه شعرش کنی هنر اینجاست
 
صحنه هایی امان من برده؛

زخم کاری ِ بر جگر اینجاست
 
دو قدم قبل علقمه...یک مرد؛

دست تنهای بر کمر، اینجاست
 
یا که مردی و خنجری پر خون؛

نعره می زد که دردسر اینجاست
 
می برید و به زیر لب می گفت:

شک ندارم که یک نفر اینجاست
.
.
.
 
نیزه اش ناگهان سبک تر  شد

نعره زد یکنفر که "سر" اینجاست
.
.
.
 
 
گرچه  لایمکن الفرار از غم

مادرت گفت بیا...مَفر اینجاست


 وخسف القمر. وجمع الشمس والقمر

و ماه تاریک می‌شود و خورشید و ماه جمع شوند. سوره قیامه آیات 8 و9


شاعر: حنیف منتظرقائم