حضرت رقیه(س)-شهادت
به زحمت تكیه بر دیوار می‌كرد
گهی این جمله را تكرار می‌كرد
الاهی صورتش آتش بگیرد !
كه با سیلی مرا بیدار می‌كرد
×××
چه داغی بر جگر بگذاشتی زجـر
عجب دست زمختی داشتی زجـر
كه هر كس دید گلبرگ رخم را
به طعنه گفت كه گل كاشتی زجـر
×××
چو زینب پیكرش را آب می ریخت
ستاره بر تن مهتاب می ریخت
همه دیدند چون زهرای اطهر
ز هر جای تنش خوناب می ریخت
×××
نه تنها پیكرش بی تاب بوده
كه گل زخم تنش خوناب بوده
چه كاری كرد سیلی با دو چشمش؟
كه گوئی چند روزی خواب بوده
×××
تمام پیكرش از درد می‌سوخت
لبش از آه آهِ سرد می‌سوخت
اگر چه شمع سـرخ نیمه جان بود
ندانم از چه رنگ زرد می‌سوخت
×××
تمام درد بر جانم نشسته
رد خون روی دستانم نشسته
تو خوردی خیزران و، من ندانم
چرا زخمش به دندانم نشسته
بابا خبرداری کجارفتم پس ازتو