دل سنگ آب شد از گریه تو گریه مکن عمه بی تاب شد از گریه تو گریه مکن *** کودکی را که پدر در سفر است دائما چشم امیدش به در است هر صدائی که ز در می آ�

دل سنگ آب شد از گریه تو گریه مکن

عمه بی تاب شد از گریه تو گریه مکن

***

کودکی را که پدر در سفر است

دائما چشم امیدش به در است

هر صدائی که ز در می آید

به خیالش که پدر می آید

***

ویرانه را بابا چراغان کردی امشب

همچو علی یاد یتیمان کردی امشب

بابا به قربان سرت می میرد امشب دخترت

بابای مظلومم ، بابای مظلومم

***

دختر دردانه منم به کنج ویرانه منم

عمه چه آمد به سرم چرا نیامد پدرم

***

گفت ای جان پدر من به فدای سر تو

ای سر غرق به خون ، گو چه شده پیکر تو

کاش می مرد نمی دید تو را دختر تو

بنشین تا که زنم شانه به موی سر تو

***

من آن شمع سراپا آتشم کز ناله خاموشم

خم نیلی و اندامم کبودو خود سیه پوشم

همیشه طفل کوچک جا در آغوش پدر گیرد

من ویران نشینم رأس پدر باشد در آغوشم

ای داغ غمت لاله ی باغ دل ما

نام تو رقیه جان چراغ دل ما

دل سوختگان غم خود را در یاب

بگذار تو مرهمی به داغ دل ما