صبوری

بسم رب المهدی

گویدم یار که باید بکنی صبر به دوری

چه کند گر نکند عاشق بیچاره صبوری

صبر دانی به مثل چیست درون دل عاشق

غم و افسردگی و تیرگی و زنده به گوری

بی تو من تیره و تارم،سیهم،ظلمت محضم

توضیائی،توفروغی،تو چراغی و تو نوری

بی تو من یکسره سوگم،بی تو من یکسره مرگم

تو حیاتی،تو بقایی،تو شفایی و تو سوری

بی تو من محنت و اندوه و غم و غصه و رنجم

تو همه شادی و لطفی و صفایی و سروری

بی تو من نیستی و غیبت و فقدان و فنایم

تو وجودی،تو دوامی،تو کمالی،تو حضوری

بی تو من آتش و دودم بی تو من دوزخ و دردم

تو همانند علی  و تو دل آرام بتولی

نه به دوزخ کند ایزد به چنین نحو عذابی

نه به دنیا بود این دوزخ سوزنده ضروری

از خدا خواهمت ای یار امان ازغم هجران

به خدا جان به لب آمد زین همه غربت و دوری

چه کنی وعظ به نیما که نماندست قراری

چه دهی پند به صبرش که نماندست صبوری

کربلایی نیما مددی خویی