«این قدر آسان مبر نام حسین »
باده ای گیر از می و جام حسین
ای که دشمن گشته ای با اهلبیت
مصطفی لعنت کند خصم حسین
یا کریم قلب من پر میکشد
سوی صحن و گنبد و بام حسین
کاش بودم هُدهُدی در این جهان
صید بودم در غُل و دام حسین
کاش بودم خاک دشت کربلا
می نشستم زیر هر گام حسین
کاش بودم مرحمی بر زخم او
شاد می کردم دل مام حسین
لیک من هستم چو عبدی رو سیاه
کرده ام عمر و جوانی را تباه
ای که هستی شاه هر عالم حسین
یادگار حضرت خاتم حسین
کن عنایت از کرم بر حال من
ای که هستی سرور حاتم حسین
توبه کردم کن شفاعت از برم
چون شفاعت کرده ای زآدم حسین
کربلای تو دلم را برده است
مُردم از این غصه و ماتم حسین
تا که جان باشد بگویم این سخن
در دو عالم بر تو می بالم حسین
جان زهرا مادرت کن یک نگه
بر تب جانسوز این حالم حسین
لیک من هستم چو عبدی رو سیاه
کرده ام عمر و جوانی را تباه
یا حسین ای مظهر جود و سخا
یا حسین ای آبروی ماسوا
یاحسین ای زاده ی دخت نبی
یاحسین ای گاه جنگ چون مرتضی
یاحسین ای مظهر صاحب دلان
یا حسین ای مهربان همچون خدا
یاحسین ای دلبر پیغمبران
یاحسین ای نور روی اولیا
یاحسین ای شاه دشت پر زخون
یاحسین ای شافع یوم الجزا
یاحسین دست مرا گیر و ببر
سوی باغ و جنت دل، کربلا
لیک من هستم چو عبدی رو سیاه
کرده ام عمر و جوانی را تباه
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین