کربلا زخم ز شمشیر به جان بود حسین
شام بر دل شرر از زخم زبان بود حسین
کربلا بر غمت از داغ پسر خندیدند
شام پای سر ببریده تو رقصیدند
کربلا شد هدف تیر علی اصغر تو
شام در طشت سرش بود کنار سر تو
کربلا طفل تو از سوز عطش تاب نداشت
شام از ضعف حسین دختر تو خواب نداشت
کربلا از همه سویی تورا سنگ زدند
شام زنها ز لب بام مرا سنگ زدند
کربلا راس تو دور از بدن و پیکر بود
شام گه بر سر نی گاه به طشت زر بود
کربلا خیمه نیم سوخته ام شد خانه
شام شد خانه من گوشه یک ویرانه
کربلا با تن بی دست اباالفضل ز زین
شام افتاد ز روی ناقه سه ساله به زمین
کربلا خمیه مارا همه غارت کردند
شام بر خواهر زار تو جسارت کردند
کربلا سنگ به پیشانی محبوب زدند
شام غم، بر لب خشکیده تو چوب زدند
کربلا از تو به شمشیر پذیرایی شد
شام زینب سر هر کوچه تماشایی شد
کربلا جسم تو بی پیرهن و عریان بود
شام پیراهن پاره به تن طفلان بود
کربلا از غم داغ تو مرا آزردند
شام دست بسته سوی بزم شرابم بردند
کربلا سنگ جفا خورد به پیشای تو
شام افتاد ز نیزه سر نورانی تو
شام غم،قسمت من درد و بلا بود حسین
به خدا سخت تر ا ز کرببلا بود حسین
تیــغ و نیــزه به پیکـرش میخورد...