حضرت زینب(س)-در مسیر کوفه و شام
گاهی دلم برای حرم شور می زند
دست خودم که نیست دلم شور می زند
در این سکوت تشنۀ شب های کاروان
دریایی از تلاطم غم شور می زند
شیرین زبان قافله خاموش و ساکت است
انگار قلب دخترکم شور می زند
یک کاروان اسیر به دنبال رأس تو
با پای خار رفته قدم شور می زند
قرآن بخوان که خواهرت از حال رفته است
قرآن بخوان که نون و قلم شور می زند
تو ایستاده ای به بلندای نیزه ها...
خواهر دلش برای تو هم شور می زند
شیرین به من نگاه نکن این قدر که من
انگار چشم های ترم شور می زند
باز این چه شورشی ست که در قلب خواهر است
بر چوبۀ کجاوه سرم شور می زند
مداحِ پیرِ روضۀ ما سینه می زند
بیرق عزا گرفته علم شور می زند
تیــغ و نیــزه به پیکـرش میخورد...