امام رضا(ع)-مناجات
شب است و بغض غزل در من و هزار افسوس
که از شکفتن آن چون همیشه‌ام مأیوس
کویر تف زده‌ام شوره‌زار بی برگم
ترک ترک شده راه هزار اقیانوس
شکفته می‌شود این گل ـ صبا به گوشم خواند
شبانه در خنكای حریم حضرت توس...
دلم غزال شد از سنگلاخ شعر گذشت
کنون که حرف تو آمد میان، دلم آهوس...
هوای خاک شما آبرو به شعرم داد
و چشمه‌ای شد و آبی... به رنگ اقیانوس
رضا به حکم قضایی... قضای من این است
برای عرض تهی دستی‌ام شدم پابوس
عنایتی کن و پروانۀ حضورم ده
که در حریم تو چرخم به گرد هر فانوس
چگونه از غم خود با شما بگویم، آه
که از غم تو به هرگوشه‌ای، دلی محبوس
به بدرقۀ نفحات تو همرهم جاری‌ست
به واژه واژۀ این شعر، عطر تو محسوس
قبول خاطر عام است شعر من با تو
علی‌الخصوص که با لطف تو شود مخصوص...
دید چون نیست، به جز غصّه انیس دگرش