غزل اخلاقی
از خودم تا به خودم فاصله ها دارم من
و از این فاصلۀ خود، گله ها دارم من
دلم ازنفس، شكسته شد و غارت رفته است
ترس از خاطرۀ غائله ها دارم من
در خودم بودم و از خویش برونم بردند
شكوه از كردۀ این قابله ها دارم من
این محال است اگر ذوب شوم تو بــشوم
من من تا من تو ...!؟ فاصله ها دارم من
میل دنیا، مال و شهوت، غفلت از روز جزا
دیرپائی است به پا سلسله ها دارم من
شب دیجور و ره دور و وصال و... هیهات
غفلت از پیچ و خم مـرحله ها دارم من
درخیال لب و خال و شب گیسوی توأم
فرصتی نیست دگر، مشغله ها دارم من
كاروان رفت و... شقایق دل صحرا جا ماند
پس از آن، گریه پیِ غافله ها دارم من
دلم شکسته ی سنگ ملامت است خدایا