مـرغ دل پــر مـی زنـد امشب بـه سوی کـربــلا
کـاش مـی شد قـسمـتـم پـابـوسی خـون خــدا
کــربــلا بــاشـد حــریــم کـبـریـــا ای عـاشقــان
کـاش می شد جــان سپـارم در حــریـم کـبــریــا
کـربــلا مـیـعـاد عشّـاق حسینی مـذهـب است
زنـدگـی بی کـــربــلا بی ارزش است و بـی بـهـا
هـر کـه بـاشد کـربلایی،طینتش زهـرایـی است
هــر کـــه دارد ایــن دو خـصلـت را بُــوَد از اولـیــا
هــر کـسی گـریـد بـرای حضرت شیب الخضیب
اجــر و پـاداشش بُــوَد بــر عهده ی خـیـرالنـســا
هـر کـه دارد الـفـتـی بـا روضـه ی جــانـسوز او
غـــم نــــدارد از حــسـاب و پـــرسـش روز جــــزا
غصّه های بی شمارش،نـخل عمرم را شکست
از غــم سـنـگـیـن او عــالـَم شــده مــاتــمـســرا
تــا قــیــامـت آتــشی افـکـنــده در جـــان هـمـه
روضه ی گــودال و جـسم بــی ســر اربــاب مــا
مستِ مستم کن پیاپِی ،کربلا از سبو و باده و مِی ،کربلا ماهیانه گر که روزی میدهی پس کَرَم کن روزیِّ دِ�