امام علی(ع)-مدح
یا امیرالمؤمنین! مولای درویشان سلام
آه مجنون خدا! لیلای درویشان سلام
السلام ای در نگاهت موج و دریا بی قرار
السلام ای در سكوتت كوه و صحرا بی قرار
خوشه های سبز تاكستان سلامت می كنند
درب بگشا ساقیا مستان سلامت می كنند
درب نه، دیوارهای خانه را دیوانه كن
خانه را هم مست نامت مثل صاحب خانه كن
جبرئیل آورده بود آیاتی از قرآن ولی
ماند تا قرآن چشمت را تو وا كردی علی
داد زد تا دید دستی تیغ و دستی زلف یار
لافتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار
شیر می چرخید با شمشیر در میدان عشق
هر سر بی عشق را می ریخت این طوفان عشق
ای كه خود را پیش شمشیرِ دو دَم آورده ای
هر چه سر آورده باشی باز كم آورده ای
شانه هایت طاقت یك ضربه ی صفدر نداشت
" مَرحَب"! این قلعه مگر از تو دلاورتر نداشت1
خویش را بر باد با دستان خود دادی چرا؟
"عَمرو"! چشمت كور با حیدر درافتادی چرا؟2
یا علی! مشكل گشایی، تو كلید هر دری
كِی تواند تا ببندد بر تو این خیبر دری
روز با شمشیر می چرخی تو در میدانِ گرم
شب میان كوچه ها با كیسه های نانِ گرم
حرف هم تا می زدی چشمت به جای دور بود
صحبتت انگار با مردان عصر نور بود
بال در بال ملائك، صف به صف پر می كشیم
یا علی گویان به ایوانِ نجف پر می كشیم
×××
(1)مَرحَب: مرحب بن حارث یهودی كه به دست مولا به هلاكت رسید.
(2)عَمرو: عمرو بن عبدود كه به دست مولا به هلاكت رسید.
بنویس زان روایت سر تا به پا عرق