من فقط شعر بگویم ز غمت یا ارباب
مرغ دل از غم غمهای شما شد بی تاب
با نگاهی تو مرا غرق صفا کن صنما
این دل غمزده ی عاشق خود را دریاب
کشته ی بین دو نهری و همه سیرابند
من بمیرم که ز غمها تو لبت شد بی آب
نیزه ای زیر رگت جای گرفته آقا
اهل بیت تو همه از غم رأست، بی خواب
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین