عــــــید نوروز آمد و وقـت ســــرور و شــادی است
بر ســـر هر کوی و برزن عشـق بازی عـادی است
آن یکی بوســـه زند بر گـــونه وان دیگــــــــر به لب
گشته اســــــــــتبداد فـــانی ، نــوبت آزادی اسـت
بسکه می ریزد شــــــکر از غنــچه ی لبــــهایشان
لحظه ای پنداشــــــــــتم لبهایـــشـان قـنادی است
در دل ایرانـــــــــیان در یایی از مـــــــهر و وفـــاست
این محــــــبّت در دل مـــا ذرّه ی بنــــــــیادی است
رخت نو پوشـــــــیده در هر رهـــگذر زیـــــــبا وَشی
دام و قلاب و ســــــــلاح و طعمه ی صــیادی است
روز مــــــیلاد محمّــــــــد (ص) هسـت در آغاز سال
بی گمان گمکرده ره را این محمّد(ص) هادی است
گـــــــر در این ســـــال نکـو توفــــــــیق یار مــا شود
سال نعــــمت ، سال رحمت ،موســم آبادی است
بسکه شیرین است اشعارم هرآنکس خواند گفت :
دفتر شـــعر تو دیوان نیـــــــست ! یک قنادی است
نوش جانت باد این اشــــــــــعار شـــــــیرین تر زقند
موسم رقص و طرب ، کی فرصــــــت نقّادی است
شعر: علی اسماعیلی
ڪلام مختصر بیقـــراریام این است