کربلا ...
کربلا منزلگه عشاق بی سر بوده است
از ازل قلبم برایت زار و مضطر بوده است
با خودم گفتم چرا جسم تو بوی گل دهد
بوسه های خواهر تو روی پیکر بوده است
واحسینا واحسینا واحسینا واحسین
ناله های مادرت در پشت آن در بوده است
بین مقتل وقت جان دادن عزیز فاطمه
ناله هایت ناله ی ای وای مادر بوده است
ناشنیده گیر ای عشق دلم این جمله را
جای سیلی بر گل رخسار خواهر بوده است
من بنازم خطبه ی لبهای زینب را که او
خطبه هایش لایق الله اکبر بوده است
مستِ مستم کن پیاپِی ،کربلا از سبو و باده و مِی ،کربلا ماهیانه گر که روزی میدهی پس کَرَم کن روزیِّ دِ�