غرقِ ماتم (2) گشته عالم، در عزای جواد لائمه (2)
کرده زهرا، نـــاله بر پا(2) از برای جواد الائمه(2)
یـــــــــــــــوسف زهرا به سن نوجوانی گشته مسموم
می دهد جـــــــــــــان در میان حجرۀ در بسته مظلوم
در بهـــــــــــــار زندگی از عمر خود گردیده محروم
رفته از هــوش، گشته خاموش، ناله های جواد الائمه
فاطمه اولاد خـــــــــــــــــــود را حالتی دلخسته بنگر
یوسفت در آه و افغان، بـــــــــــــــا دل بشکسته بنگر
قتـــــــــــــــــــــلگاهش را میان حجرۀ در بسته بنگر
شد ز بیــــداد، شهر بغداد، کربلای جواد الائمه (2)
آرزوی دیــــــــــــــــــــــدن قبرش بود بر قلب زارم
دوست دارم سر گذارم روی قبــــــــرش جان سپارم
من که امیدی به غیر از اهل بیت بـــــــر کس ندارم
اعتقادم، اعتبــــــــــــــــــــارم، از برای جواد الائمه
همچو جدش تشنه لب در بـــین حجره دست و پا زد
از بـــــــــــــــــرای قطره آبی قاتل خود را صدا زد
هـــــــــــــــر کنیزی ناله بر مظلومی ابن الرضا زد
شیون از خاک، شد بر افلاک، در سرایِ جواد الائمه (2)
(میثم)
خوشحال ازین غلامی و عرض ارادتم