هر شب جمعه به فغان فاطمه نالد و گوید که حسین کشته شد

هر شب جمعه به فغان فاطمه                      نالد و گوید که حسین کشته شد

                          جان جهان نور دو عین کشته شد

هر شب جمعه به صف کربلا                         شور عظیمی شود از غم به پا

فاطمه آید به خروش و نوا                             نالد و گوید که حسین کشته شد

                                      جان جهان نور دو عین کشته شد

 هر شب جمعه به صد شور وشین                فاطمه آید سر قبر حسین

ناله برآرد که أَیا نور عین                               نالد و گوید که حسین کشته شد

                          جان جهان نور دو عین کشته شد

خسرو بی خیل و سپاهم حسین                  غریب و بی یاور و پناهم حسین

کشتة بی جرم و گناهم حسین                    نالد و گوید که حسین کشته شد

                          جان جهان نور دو عین کشته شد

چونکه قدش گشته کمان فاطمه                   شد ز کفش تاب و توان فاطمه

روز و شبان گرم فغان فاطمه                         نالد و گوید که حسین کشته شد

                          جان جهان نور دو عین کشته شد

قرة عینی چه تو بی سر شدی                     کشته ز شمشیر و زخنجر شدی

قتیل اعداء ستمگر شدی                              نالد و گوید که حسین کشته شد

                          جان جهان نور دو عین کشته شد

بار خدا به عزّ و جاه رسول                            به حرمت بنت پیمبر بتول

ز ما و از اهل عزا کن قبول                             «آذر» بی چاره به آه و فغان

                          نالد و گوید که حسین کشته شد