در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
ای شیعه نما شادی ، با کمال آزادی زان که مهدی و الهادی شد رخش عیان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
شیر کردگار آمد ، ختم هشت و چار آمد وز قدوم او عالم ، شد اَمن و امان به به
از مادر عالی جاه ، تا شد متولد شاه فخریه کند نرجس ، نزد بانوان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
عسکری از این مولود ، گشته خرّم و خشنود نزد خود طلب بنمود ، آن راحت جان به به
بگرفت در آغوشش ، خواند اقامه در گوشش گوش دگرش آن شاه ، بسرود اذان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
قدسیان صف اندر صف ، دسته های گل بر کف گرد شمع رخسارش ، گشته پر زنان به به
از دامن بابایش قنداقه زیبایش روح القدسش بگرفت ، شد به آسمان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
زد قدم چه در عالم ، سبط حضرت حاتم سامره ز میلادش ، شد رشک جنان به به
انبیا همه شادان ، اوصیا همه خندان جدّ او محمدّ چون ، گشته شادمان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
مرتضی بود خندان ، فاطمه بود شادان گویند به او تبریک ، جمله حوریان به به
این مدیحه شیوا ، قاری چو نمود انشا هر کس بشنیدی گفت ، زان نطق و بیان به به
در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به
صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به
به کام خلق نشاطی که میدهد رطبش