هرگز دلی زغم چو دل مجتبی نسوخت ور سوخت ز اجنبی دگر از آشنا نسوخت هرگز برادری به عزای برادری در روزگار چون شه گلگون قبا نسوخت آندم که سوخت زاده ی زهرا زسوز زهر در حیرتم که خرمن گردون چرا نسوخت
مطالب مرتبط
نشستم گوشه‌ای از سفره همواره رنگینت ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت