حضرت عباس(ع)-شهادت
چشمم از اشک پر و مشک من از آب تهی است
جگرم غرقه به خون و تنم از تاب تهی است
گفتم از اشک کنم آتش دل را خاموش
پر ز خوناب بود چشم من از آب تهی است
جان من می برد آبی که از این مشک چکد
کشتی ام غرقه به آبی که ز گرداب تهی است
هر چه بخت من سرگشته به خواب است حسین
دیده ی اصغر لب تشنه ات از خواب تهی ست
به روی اسب قیام و به روی خاک سجود
این نماز ره عشق است ز آداب تهی است
دست و مشک و علمی، لازمه هر سقاست
دست عباس تو از این همه اسباب تهی است
مشک هم اشک به بی دستی من میریزد
بی سبب نیست اگر مشک من از آب تهی است
باید برای شعر زنم چاک سینه را