حضرت عباس(ع)-شهادت
تیر و کمان به کف به کمین دشمنان مشک
این جا نشسته اند برای نشان مشک
راهی زیاد تا به حرم مانده و کم است
این جا برای آب رساندن زمان مشک
تا آب را به خیمه برم موج می زند
دل شوره های ام بنین در میان مشک
بر روی شانه آبروی مادر من است
یک خیمه تشنه چشم به راه دهان مشک
دستش شکسته باد که تیری زد و برید
هم رشته امید مرا هم امان مشک
حالا که نا امیدم و بی دست روی خاک
افتاده ام کنار تن نیمه جان مشک
خالی است جای اصغر و باران گرفته است
در علقمه ز چشم من و آسمان مشک
باید برای شعر زنم چاک سینه را