السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا
با اینکه می دانست از اول بی وفایم
با اینکه عبدی رو سیاه و بی نوایم
شاه خراسان باز ذره پروری کرد
آقا اجازه داد در صحنش بیایم
او آبرویم را نبرد و ضامنم شد
هر چند که غرق گناهم...پر خطایم
از دست غیر او که آب و دان نخوردم
من آن کبوتر بچه ی جلد رضایم
عمری نمک خوردم نمکدان را شکستم
اما نکرد از دامن مهرش جدایم
آقا کریم است و از اولاد کرام است
بنده شبیه خاندان خود گدایم
امشب دخیل پنجره فولاد هستم
با این دل بیمار،محتاج دوایم
پیش کریمی مثل او جرأت ندارم...
...چیزی بیارم غیر اشک و گریه هایم
تا از عمو جانش برایش روضه خواندم
دیدم که امضا شد برات کربلایم
.
.
آبی نمیخواهم فقط جان رقیه
برگرد خیمه اِی عموی با وفایم
رفتی و بعد از تو حرم غارت شد و سوخت
سقا کجایی به اسیری مبتلایم...
مرضیه نعیم امینی
مطالب مرتبط
بنویس زان روایت سر تا به پا عرق ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت