شب لیلة الرغائب
خالقم اگر مواظب من است
صاحب الزمان مراقب من است
جامِعُ المُقَدَمات روی اوست
کَسبْ دوری اش مَکاسِب من است
تا مطالبم طلب ز کوی اوست
حضرت بهشت طالب من است
آن شبی که منتهی شود به او
شب لیلة الرغائبِ من است
مثل آفتاب پشت ابرها
حاضر من است و غایب من است
آفتاب روز و ماهتاب شب
در مشارق و مغارب من است
در نوشتن غم درونی ام
اشک روی گونه کاتب من است
این همه که در غمش سروده شد
گوشه هایی از مصائب من است
مستحب من نماز و روزه ست
گریه بر حسین واجب من است
فطریه نمی دهم که عمری ست
چای روضه قوت غالب من است
نه خودش نه اکبرش نه عابسش
نوکر حسین، صاحب من است
مهدی رحیمی
دلم شکسته ی سنگ ملامت است خدایا