پیامبر اکرم و امام صادق(علیهماالسلام)- میلاد
پیمبـری و همـه زیـر سایـه ی پرِ تو
دوبـاره جلـوه نمـوده جمـال انور تو
تو آمدی و جهان شد پر از گل و ریحان
تمـام عـالـم امکـان شـده معطر تو
به وسعت همه ی آسمـان کـرم داری
چه مصرع غلطی!! آسمان، نشانگر تو ؟؟
جهان برای تو و مرتضـاست یـا احمد
جهان، علی و تو، هرسه، برای دختـر تو
تـو احمـدی و نگـیـن پیمبرانی تو
به جـان فاطمه آرام قلب و جانی تو
کلام تو شده درسی به مکتـب پسرت
تو آسمـانی و صـادق درون تو قمرت
ز عطر و بـوی خوش تو دلم بهـا گیرد
شوم چو گوهر نابی فقط به یک نظرت
تو شمع جـان منی ای امیـد قلب همه
زمین نه دور خودش، گردد آن بدور سرت
ندیده عاشقت هستم چنان اُویس قرن
تمـام خلقـت گیتـی گـدا و در به درت
بیا و رحمت خود را نما تو شامل حال
که با نگات بخوانم محـول الاحـوال
چه گویم از تو که سر تا به پا کرم داری
همیشه دست نـوازش تو بر سرم داری
جـدا نبـود ولایـت از آن نبـوت تو
خـزانـه دار رسالت چو جعفرم داری
مزار صادق تو خاکی است و بی زائـر
چه عاشقانـه نگـر زائـر و حرم داری
خبر بده تو به محسن از آن گل پنهان
که جـد من خبر از قبـر مادرم داری؟
بـه خـانـواده ات آقـا ارادتی دارم
محمـد آمـده بـرلب عبـادتی دارم
آنقدر که رحمتِ خدایی آقا