جان به لب آمد ز بی جان دیدنت
حسرتم شد دیدن خندیدنت
درمیان خانه از من رو مگیر
غرقه ی دردم ز من دارو مگیر
دستگیر حیدر تنها مرو
بین که من افتاده ام از پا مرو
این دوچشم بسته ات کشته مرا
پهلوی بشکسته ات کشته مرا
ای به هر مشکل مرا مشکل گشا
مشکل مشکل گشا را بر گشا
مردم از دیدار این روی کبود
اه ان لحضه چرا حیدر نبود
چشم بگشا بر رخم یا فاطمه
بین مرا افتادم از پا فاطمه
جان محسن بی علی تنها مرو
از بر این نیمه جان زهرا مرو
از برم با دیدگان تر مرو
زاسمان دیده ی حیدر مرو
ای نگاهت راحت جان علی
رحم کن بر چشم گریان علی
راه دیدارت به رویم سد مکن
تازه بر من ماتم احمد مکن
فاطمه ترک من تنها نکن
شعله ی غم در دلم بر پا مکن
کاش در بیت علی این در نبود
کاش چشمان تو دایم تر نبود
بس که زارو ناتوان باشد تنت
اب هم گریه کند در شستنت
چشم تو همواره بود از اشک تر
قتلگاه تو چرا شد پشت در
می بری صبرو قرارم فاطمه
طاقت هجران ندارم فاطمه
تشنه ی وصلم بده می ساقی ام
من عزادار توام تا باقی ام
شاعر: حميد كريمي
اندازه بود چادرش اما کشیده شد