ﺩﺍﺩ ﺍﻧﺪﺭ ﺁﻥ ﻣﯿﺎﻥ، ﺷﻪ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺭﺍ ﺳﻼﻡ
«ﺗﺮﮐﯽ» ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺳﯿّﺪ ﺳﺠّﺎﺩ ﺭﺍ «ﻏﻼﻡ»
ﺍﺯ ﺷﺎﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ، ﺭﺧﺼﺖ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﺎﺭﺯﺍﺭ
ﺗﺎ ﺩﺍﺩِ ﺗﺮﮎ ﺗﺎﺯﯼ ﻭ ﻣﺮﺩﯼ ﺩﻫﺪ ﺗﻤﺎﻡ
ﺷﻪ ﮔﻔﺖ: ﺳﺮﻭﺭ ﺗﻮ ﺑُﻮَﺩ ﺯﯾﻦ ﻋﺎﺑﺪﯾﻦ
ﺑﯽ ﺭﺧﺼﺘﺶ، ﻣﺠﺎﻫﺪﻩ ﯼ ﺗﻮ ﺑُﻮَﺩ ﺣﺮﺍﻡ
ﺷﺪ ﺳﻮﯼ ﺷﺎﻩ ﺯﺍﺩﻩ ﻭ ﺭﺧﺼﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺑﺎﺭ ﺩﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎﻡ
ﺑﮕﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺟﺎﺯﺕ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ
ﺑﻬﺮ ﻭﺩﺍﻉ ﭘﺮﺩﮔﯿﺎﻥ ﺑﺮ ﺩﺭِ ﺧﯿﺎﻡ
ﻋﺬﺭ ﻗﺼﻮﺭ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﺑﮕﻔﺖ
ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺗﯿﻎ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﻡ
ﻣﯽ ﺗﺎﻓﺖ ﺳﻮﯼ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﮎ ﺗﺎﺯﯼ ﺍﺵ
ﻣﺮﯾﺦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﯼ ﻧﯿﻞ ﻓﺎﻡ
ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺧﯿﻤﻪ، ﺧﯿﻤﮕﯿﺎﻥ ﺑﺮﻓﺮﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﻣﺒﺎﺭﺯﺗﺶ، ﭼﺎﺭﻣﯿﻦ ﺍﻣﺎﻡ
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﺮُﺭﮎ ﺧﺘﺎ، ﮐﺮﺩ ﺗﻨﮓ ﺗﺮ
ﺑﺮ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﮐﻮﻓﻪ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﮐﺸﺎﻥ ﺷﺎﻡ
ﺍﺯ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺯﺧﻢ ﻧﯿﺰﻩ ﻭ ﺧﻨﺠﺮ ﺑﺪﻭ ﺯﺩﻧﺪ
ﺩﺳﺘﺶ ﺯ ﮐﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﻓﺘﺎﺩ ﺍﺯ ﮐﻔَﺶ، ﺣﺴﺎﻡ
با کام تشنه جام شهادت به سر کشید
وز دست ساقیان بهشتی گرفت جام
شد نیک نام هر دو جهان ترک جان بگفت
ای من غلام همت ان ترک نیک نام
سروش اصفهانی
گرچه دلم با دیگران در انفصال است 