نیست تا قید مکانی نیست تا حرف وطن راحتم چون دلقی از آوارگی دارم به تن هر کجا دارد تعلق دل همانجا �

نیست تا قید مکانی نیست تا حرف وطن

راحتم چون دلقی از آوارگی دارم به تن

هر کجا دارد تعلق دل همانجا میروم

پس ندارد خوبیت پیش اویس اسم قرن

سینه زن زاییده گویا مادرم از ابتدا

چون که دور افتاده فکر دست هایم از دهن

سر عریانی برای فقه ما پوشیده ماند

فعل عابس امر کرده پیرهن بی پیرهن

قابض الارواح! یازینب بگو چون غیرازاین

در مرامم نیست بگذارم بری جان از بدن

با زبانی که برای بی کفن ها شعر گفت

ناجوانمردی ست مردم، بردن لفظ کفن

کاش میشدسنگ قبرم،سنگ فرش خیمه گاه

تاچه خواهد سرنوشت وتاچه باشدبخت من

عاشق از معشوق میگیرد اثر پس لاجرم

موجبات کسرشٱن است اینکه باشدسربه تن

بیستون صورتم را تیشه ی ناخن زدم

شور شیرین لطمه زن میسازد از یک کوه کن

علیرضا وفایی (خیال)