عشق شه تا در دل حر ریاحی خانه کرد
ان یل مرد افکن ضرغام را دیوانه کرد
پرتوی افتاد تا از عشق ان شه بر دلش
بر دلش کرد ان چنان که شمع با پروانه کرد
همچو شیری شد جدا از جبهه ی ظلم وستم
روبه سوی اشنا و پشت بر بیگانه کرد
گفت ای فرمانده ی نیروی حق در کربلا
ای که زهرا گیسوان مشکبویت شانه کرد
بهر جان بازی تو لبریز از روز ازل
از شراب عشق تو ساقی مرا پیمانه کرد
حر سر راه تو را بگرفت ای سلطان دین
توبه اکنون خسرو ا از فعل بی شرمانه کرد
شاه دین گفتا تو ازادی چنان که مادرت
نام نامی تو را حر ای یل فرزانه کرد
سوی میدان شد روان با اذن ان سالار عشق
خویشتن را زنده از ان عشق جاویدانه کرد
ای (رضایی)دعوی ازاد مردی می سزد
ان که هم چون حر به عالم همت مردانه کرد
عبدالحسین رضایی
دلی که مست نگار است پر نمی خواهد تنی که وقف عزیز است، سر نمی خواهد اگر به حاجت توبه ، به این در آمده ای بخواه از خود ارباب ، در نمی خواهد رسید�