سفیر حسین...
من موذن غربت بر مناره ی عشقم
در سپهر تنهایی تک ستاره ی عشقم
سینه ای شرربارم حسرتی دل آزارم
چشم مانده در راهم در نظاره ی عشقم
کوفه ای به خون تشنه در به در به دنبالم
می کشد سوی دارم استخاره ی عشقم
سرخی لبم گوید مست باده ی نابم
لاله ام ولی پرپر از اشاره ی عشقم
آه اگر کشم ، کوفه بین شعله می سوزد
بارقه فرو ریزد از شراره ی عشقم
دار عاشقان باشد مهد وصل جانانه
یاد طفل عطشان گاهواره ی عشقم
ای حرم میا کوفه حرمتت نمی ماند
الحذر ز چاه غم ای تو چاره ی عشقم
سید محمد میر هاشمی
دودمه حضرت مسلم (ع) 