یا صاحب الزمان...
دلم به شوقِ هوایِ تو پَر نمی گیرد
برای آمدنِ تو خبر نمی گیرد
کسی که بهر تو از خوابِ خوش، گذشت نکرد
سراغِ تو ز نسیمِ سحر نمی گیرد
سوال من ز شما، نه، که از خودم این است
رفاقتِ من و تو از چه سر نمی گیرد
شبیه تان نشدم بس که معصیت کارم
مرامِ من ز مرامت اثر نمی گیرد
غروبِ جمعه ی من مثلِ عاشقانت نیست
دلم برای تو ای منتظَر نمی گیرد
اگر چه نوکرِ بی فایده ام مرا مفروش
کسی برای خودش، دردسر نمی گیرد
فقط به گریه ی کرببلاست امیدم
شرارِ شعله ، که در چوبِ تر نمی گیرد
مرا تو با همه جرم و خطا پذیرفتی
فقط به خاطرِ کرببلا پذیرفتی
ڪلام مختصر بی‌قـــراری‌ام این است