امام حسن مجتبی(ع)-شهادت
بارها از سفره اش با اینکه نان برداشتند
روز تشییع تنش تیر و کمان برداشتند
مردم این شهرِ در ظاهر مسلمان، عاقبت
با صدای سکه دست از دینشان برداشتند
بر سر همسایگانش سایه ای پر مهر داشت
از سرش هر چند روزی سایه بان برداشتند
بذر ننگین جسارت بر تن معصوم را
این جماعت کاشتند و دیگران برداشتند
دست هایی که بر آن تابوت تیر انداختند
چند سالی بعد چوب خیزران برداشتند
نشستم گوشه‌ای از سفره همواره رنگینت