در غم تو ، گریه در صبح و مسا والاتر است
چشم جاری ، از تمام چشمه ها بالاتر است
گریه ی طفلانه ای دارم که شکرش واجب است
از بزرگی کردن ، این حال و هوا بالاتر است
قصدم از این رفت و آمد ها ، تماشای تو بود
دیدن روی طبیبان ، از دوا بالاتر است
حمدلله روزی ام شد باز گریانت شوم
روضه ها عرش است ، از اینجا ،کجا بالاتر است
خوب بنگر در میان نوکرانت یا حسین
دستهای خالی این بینوا بالاتر است
بر روی نی کرد ،دشمن جمله سرها را ولی
رأس سقا را نفهمیدم چرا بالاتر است
در ازای صد هزاران عمره ، تنها لحظه ای
معتکف بودن میان کربلا بالاتر است
آنقدر با درد جان کندی که فهمید عالمی
فاطمه ذبح عظیمش از منا بالاتر است
بقعه ها بالا سری دارند ، اما کربلا
احترام و حرمت پایین پا بالاتر است
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین