شعر مناجات یا رب به اشک و آه من، بگذر ز اشتباه من عشق تو شد گواه من، تنها تویی پناه من یاربنا

یا رب به اشک و آه من، بگذر ز اشتباه من

 عشق تو شد گواه من، تنها تویی پناه من

 یاربنا إغفر لنا

 این من و این حال خراب، این دیده‌گان پر ز آب

 افتاده‌ام بین سراب،‌ من را رها کن از عذاب

 یاربنا إغفر لنا

 جامانده‌ی این جاده‌ام، از تو جدا افتاده‌ام

 من که غلام ساده‌ام، بر توبه کن آماده‌ام

 یاربنا إغفر لنا

 گرچه شدم دلریش‌تر، من زنده بودم پیشتر

 چون با تو گشتم خویش‌تر، لطف تو دیدم بیشتر 

یاربنا إغفر لنا

 گر چه منم توبه‌شکن ،خواهی ببخش خواهی بزن

 سخت است این رسوا شدن ای که تویی غمخوار من

 یاربنا إغفر لنا

 در گوشه‌ای تنها منم، مهمان این شب‌ها منم

 آقا تویی رسوا منم، شرمنده از زهرا منم

 یاربنا إغفر لنا

 از کربلایم بی نصیب، دورم ز دیدار حبیب

 از روضه‌ی شاه غریب، یا رب به حق عطر سیب

 یاربنا إغفر لنا

 هر شام جمعه از حرم، آید صدایی پر ز غم

 که‌ی نور چشمان ترم، گفتی عزیز مادرم

 حسین من حسین من

 چون آب شد از تو دریغ، ماندی میان تیر و تیغ

 شد خیمه‌ات صید حریق، شد سهم نامردی عقیق

حسین من حسین من

 چون رفتی از حال آمدند، جمعی به گودال آمدند 

با قصد پامال آمدند، قوم بد احوال آمدند

چون که ز گودال آمدند، دنبال خلخال آمدند

حسین من حسین من

 در خواب هم به یاد لبت گریه می‌کنم

بیدار می‌شوم به یاد سرت گریه می‌کنم