تمــــنا می کـــــنم در نیــــــمۀ شعـــبان نیـــــا آقا
تو را قـــسم بــه دیـن و مـذهب و قـر آن نیــا آقا
تو را جان همان شــخصی که سر در چاه می نالد
پـی مــهمانـی یـــک قـــــوم نا فــــرمان نیا آقا
در این عــصری که از دســت بد اندیــشان بد اخـتر
می آیــد در گلــوی راد مــــردان جــــــان نیا آقا
در این عصری که مـیدزدند انسان های دون همت
ز دست یکـــــدگر در روز روشـن نـــان نیــــا آقا
پلـشت و زشــت و بی روح و روان نـاپـاک و نا زیبـا
ز هر عصری چو گـردیده است این دوران نیا آقا
طبیــــبی بهر درد خـود نمــی خواهــیم ما مـردم
چـو مــسروریم بی دردان پــی درمــان نیـــا آقا
در این بیـــغولـــه تا سـامان نیــــابد نا بـــسامـانی
بـه سـامان دادن انـسان در ایـن سـامان نیــا آقا
مــداوم گـــفتم ایـن را و پــس از این باز می گـویم
کـه تـا درمــان نگــردد طـــینت انـــسان نیـــا آقا
نخـواهی دید چون از دست انــسانهای بی ایمـان
بـه جــز حــرمان و انــدوه و غـم و خذلان نیــا آقا
دروغ است ایــن که می گوئـیم مـشتاق تو ایم اما
برغـم ایـــن دروغ و لاف و ایــن جـــولان نیــا آقا
مــــراقب باش از هــر ســو اگــر امنـــینی حاصـل
نگـــردد از جــــفا و جــــور نـــا مـــردان نیــــا آقا
نیـــارد تـا بــه مـــاه چــــارده در نیـــــمۀ شعـــبان
چـو یک انـسان سر گردان شهاب ایمـان نیــا آقا
شهاب نجف آبادي
ڪلام مختصر بیقـــراریام این است