مناجات با خدا
الهی شكر وا كردی زبانم را به یا الله
دوباره باز شد درها به رویم من كجا این ماه
به شهرالله ما را باز دعوت كرده ای جانا
چگونه وارد مهمانی اَت گردم منِ گمراه
كنار صاحبان سفره ما را همنشین كردی
چه شد دستم گرفتی باز آوردی به این درگاه
دعاهایم اجابت شد و خواب من عبادت شد
ضیافت در ضیافت شد شتابید ای عبادَالله
بشارت می رسد هر آن كه بسته دستِ هر شیطان
ندا آید كه درهای بهشتم باز شد یك ماه
بهار رحمت و غفران بهار عترت و قرآن
بهار نیكی و احسان شده مهمانی دلخواه
دهانِ بسته ام ذاكر لبانِ تشنه ام شاكر
به یاد یارِ عطشانم سحر افطار یا هرگاه
یقین دارم به احسان حسینت بیمه ام كردی
گنه كارانِ درگه را تو بخشیدی به ثارالله
هلالِ ماه رؤیت شد دلِ من رفت دروازه
هلالِ یك شبِ زینب مرا با خود كند همراه
گهی سر از تنور خانۀ خولی در آرَد دل
گهی از دیر راهب گاه مقتل گاه بین راه
صدای مادری انگار مهمان می كند ما را
گهی با یابُنَیَّ گاه ناله گاه با یك آه
دمادم ربّنا باید نوا باید دعا باید
دعا بر كربلا باید كه آید حضرت خونخواه
دلم شکسته ی سنگ ملامت است خدایا