حضرت عباس(ع)-مدح
مائیم و دل و دست و پناه تو اباالفضل
در حسرت یک جرعه نگاه تو اباالفضل
عالم همه بند است به آن گوشه ی چشمت
محشر به همان طَرفِ کلاه تو اباالفضل
دیریست که سینه زن بین الحرمین ایم
زیر عَلَم سبز و سیاه تو اباالفضل
در لحن عراقی و حجازی تو غرق ایم
مدهوشِ رجز های سه گاه تو اباالفضل
دل می بَرَد و می بَرَد و می بَرَد از ما
لبخندی از آن روی چو ماه تو اباالفضل
روزی اگَرَت از عطش و عشق بپرسند
دستان بریده ست گواه تو اباالفضل
ما تشنه ی آب ایم از آن مشک سیاهت
مست نگه گاه به گاه تو اباالفضل
با لشکری از اشک به پابوس تو آئیم
مائیم شهیدان سپاه تو اباالفضل
آن قدر بلند است به تکرار ملائک
در نزد خدا عزّت و جاه تو اباالفضل
تو چشم به راهی که ز در فاطمه آید
ما نیز بدان چشم به راه تو اباالفضل
باید برای شعر زنم چاک سینه را