شعر مدح حضرت زهرا س ای ذکر تو اعتلای قرآن وی اشک ترت صفای قرآن ترتیل تو روح وحی منزل تسبیح تو آ

ای ذکر تو اعتلای قرآن

وی اشک ترت صفای قرآن

ترتیل تو روح وحی منزل

تسبیح تو آیه های قرآن

کس چون تو نسوده سر به اخلاص

بر ساحت کبریای قرآن

از همّت تو به اوج افلاک

شد شقّه گشا لوای قرآن

ای فاطمه! ای فروغ حُسنت!

تعبیر، ز والضّحای قرآن

باقی است حدیث عزّ و جاهت

چندان که بود بقای قرآن

در سینه دلت به لرزه هردم

از نغمه ی جان فزای قرآن

ای زمزمه ی سحرگهانت

آمیخته با نوای قرآن

پر کرده صحیفه ی دلت را

انوار فروغ زای قرآن

ای سوده سر سپهر سایت

بر خاکِ خلوصِ زای قرآن

هستی نشنیده چون حدیثت

قولی به جهان سوای قرآن

هر دیده ی حق نگر ندیده است

جز روی تو در ورای قرآن

بیگانه ز عالمی که هستی

از جان و دل آشنای قرآن

در هر نظری رخ تو بنمود

آئینه ی حق نمای قرآن

هر نکته که از لبت تراوید

بودی به مَثَل صدای قرآن

خواند به ولایتت جهان را

گو، دل شنود ندای قرآن

قصد تو نمود و بوسه ها زد

باب تو به جای جای قرآن

زهرا، به خدائی خدایت

کاو نیست به جز خدای قرآن

هر کس که تو را جفا روا دید

او دیده روا جفای قرآن

مقصوره ی عصمت تو بودی

معموره ی عرش سای قرآن

خاموش شدی و در فراقت

شد بانگ عزا صدای قرآن

خون خوردی و صبر پیشه کردی

بر هر ستمی برای قرآن

تا قدّ علی شد از غمت خم

بشکفت قد رسای قرآن

***

شد خانه نشین علی، ندانم

در سوگ تو یا عزای قرآن

بشکست ستون دین ز مرگت

ای عاصمه ی بنای قرآن

ای جان جهان فدای جانت

وی آنکه شده فدای قرآن

دل بر کرم تو بسته هستی

ای بارقه ی عطای قرآن

بگشای گره ز کار عابد

با دست گره گشای قرآن

محمدعابدخیابانی