شعر مدح حضرت زهرا س عصمت کبرای حق محبوبه ی داور یکی است پنج تن آل عبا را مرکز و محور یکی است علّ

عصمت کبرای حق محبوبه ی داور یکی است

پنج تن آل عبا را مرکز و محور یکی است

علّت ایجاد عالم ذات پاک احمد است

فاطمه امّ اَب است و هردو این مظهر یکی است

گفت احمد بَضعهٌ مِنّی به زهرا بارها

تا نماید هردو را هم جان و هم پیکر یکی است

عالمی شد نور باران از جمال ماه او

آسمان عشق و عصمت را چُنین اختر یکی است

در میان چهارده تن فاطمه یکتا بود

سیزده سلطان دین را جمله تاج سر یکی است

خاتم پیغمبران خود بوسه بر دستش زند

همسر و همتای حیدر آیت کوثر یکی است

کیست غیر از او که آرد چون حسین و چون حسن

نیست مانندش که در عالم چُنین مادر یکی است

راضیه، مرضیه، زهرا، شفیعه، فاطمه

شان این بانوی اوّل در صف محشر یکی است

در جوانی حیف شد پایان عمرِ فاطمه

وَه که پاییز و بهارِ این گلِ پرپر یکی است

آستان وحی را آتش زدند و کس نگفت

حرمت بیتُ الَّه و کاشانه ی حیدر یکی است

چون صدف دیوار و در بگرفت او را در میان

در همه دریای غم این نازنین گوهر یکی است

کشته شد محسن چو مابین در و دیوارها

این چُنین مقتول در اولاد پیغمبر یکی است

یاد از آن شش ماهه ی بی شیر و عطشان کن حسان

کربلا را هم شهیدی چون علی اصغر یکی است

استادچایچیان(حسان)