در عرش و فرش صحبتِ صحن و سرایِ توست
پیداست که لَوای دو عالم لَوایِ توست
در مجلست کلیم شدن پخش میکنند
این جلوه ها یِ موسویِ در عزای توست
در ما تو جلوه میکنی و گریه میکنی
این یا حسین گفتن ما هم صدای توست
در این دو ماه ، دین ِ خدا رُشد میکند
اینها تمام از برکات عزای توست
خونت که ریخت مالک هستی شدی حسین
پس مکه و زمین ِ نجف هم برای توست
جوینده ی کمال به شهر تو میرسد
بالاتر از بهشتِ خدا کربلای توست
با گریه میشود به فیوضاتِ تو رسید
پس روضه ی تو واسطه ی فیضهای توست
صوت الحزین ِ زینبِ تو شیعه پرور است
سوز ِ صداش باطن کرب و بلای توست
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین