يا سفينة النجاه
عشقت غبار از دل غمبار میکشد
عکس ِ تورا به آینه یِ تار میکشد
ناله اگر بلند شود از سَر ِ جگر
حتماً طبیب را سویِ بیمار میکشد
با جذبه میکِشی و به یک غمزه میکُشی
زلفت فقط مرا به سر ِ دار میکشد
از معجزاتِ هاشمی ِ یوسفِ من است
هر روز مشتری سر ِ بازار میکشد
پلکِ خمار ِ چشم ِ ترت را به هم مزن
کی دور حوض میکده دیوار میکشد؟!
کشتی شکست خورده یِ طوفان کربلا
بعد از هزار سال عجب بار میکشد!!!
خوشبخت آنکسی ست که از دستهایِ خویش
تنها برای سینه زدن کار میکشد
بویِ گناه از همه ی شهر میرود
وقتی حسین پرده ی ستار میکشد
مژ گانِ چشم ِ تر ِ یا حسین ها
رسوایی مرا همه جا جار میکشد
دارد برای زائر کرب و بلا شدن
کار ِمن و تو باز به اصرار میکشد
(شاعرش را نميشناسم)
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین