امام حسین (ع) - مثنوی
اي شفاي دردهاي من حسين
اي كليد هر دعاي من حسين
اي تمام آسمان ها مال تو
اي نگاه كهكشان، دنبال تو
اي دو ابرويت مرا محراب عشق
اي جمالت، مطلع مهتاب عشق
اي به عرش حق تو را در زمزمه
هم محمّد، هم علي، هم فاطمه
اي نگاهت آيه ی محكم، مرا
تا تو هستي كي عزا و غم، مرا؟
اي انيس سينه هاي داغ دار
ابر رحمت باش و بر گل ها ببار
من تو را اي خوب ياور مي شوم
فرصتم ده مثل اكبر مي شوم
فرصتم ده تا كه جان، قربان كنم
خصم را از غيرتم حيران كنم
ترسم اينجا شمر، شمشيرت زند
مثل اصغر، حرمله تيرت زند
در شب شام غريبانت حسين
كاش جان گردد به قربانت حسين
شاعر: سیدحبیب حبیب پور
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین