اشك ها فصل تماشاست امانم بدهيد
شوق آئينه به چشم نگرانم بدهيد
از شما مي شنوم عطر گل ياسين را
خاك ها رنگ یقيني به گمانم بدهید
جامی از اشک فراهم شد اگر ای مردم
به تسلای دل همسفرانم بدهید
طول يك چله جدايي به خدا يك عمر است
گاه خط و خبر از سير زمانم بدهيد
گر خبر دار شديد از گل داودي من
يك شميم از نفسش روح و روانم بدهيد
پاره هاي دلم افتاده در اين دشت، به خاك
رخصت گريه به گلگون كفنانم بدهيد
كاكل آشفته به خون، خفته در اينجا سروي
باز در سايه اش آرامش جانم بدهيد
اين رباب است كه با لاله رخان ميگويد:
ذكر لالايي گل را به زبانم بدهید
من که از عطر گل فاطمه مدهوش شدم
خبر از حال و هواي دگرانم بدهيد
سجده ها کرده ام از بوسه بر این تربت پاک
طاقت از دست شد، آرامه ی جانم بدهید
دشت لبریز گلاب است اگر امکان دارد
برگی از آن گل صد برگ نشانم بدهید
ربعین نیست حدیثی که فراموش شود
شعله عشق نه آن است که خاموش شود
شاعر: محمد جواد غفور زاده
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین