بدن کبود
پاییزی است حال و هوای جوانی ات
طوفان غم رسیده كه سازد خزانی ات
تاثیر کرده زهر به اعضای پیکرت
چون لاله ای نموده تو را ارغوانی ات
در هلهله صدای ضعیف تو گم شده
لبخند می زنند به اختر فشانی ات
هرچه کبود می شوی و داد می زنی
می رقصد این شریک تو در زندگانی ات
آبت نمی دهد به خدا دست و پا مزن
رحمی نمی کند به تو و نیمه جانی ات
در لحظه های آخرت ای یاس فاطمه
بوی مدینه می رسد از روضه خوانی ات
از بس که یاد پهلوی بشکسته بوده ای
مویت سپید گشته به اوج جوانی ات
مثل حسن اگر چه ندیدی تو گفته اي :
مادر... فدای صورت رنگین کمانی ات
رضا رسول زاده
خوشحال ازین غلامی و عرض ارادتم