آن كه در پرده، دل خلق جهانى بربايد
چه قيامت شود آن لحظه كه از پرده برآيد
بر فلك آن نه هلال ست، كه انگشتِ تماشا
مه برآورده، كه ابروى تو بر خلق نُمايد
گر چنين طرّه پريشان گذرى جانب بستان
تا قيامت نفَس باد صبا غاليه سايد
یغماى جندقى
مطالب مرتبط
ڪلام مختصر بی‌قـــراری‌ام این است ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آمار سایت