امام رضا(ع)-مناجات
این راه برای خسته دور است چقدر
از نور تو چشمِ بسته دور است چقدر
گامی به تصوّر تو نزدیک شدن
از آینه‌ای شکسته دور است چقدر
×××
با دیدن تو چه محشری خواهد شد
آغاز حیات دیگری خواهد شد
وقتی که به صحن آسمانت برسم
آهوی دلم کبوتری خواهد شد
×××
هر چند دلم نقطه‌ای از تاریکی ست
بین من و تو پاره خط باریکی ست
در هندسه‌ی عشق مثلث شده‌ایم
من، تو و خدایی که در این نزدیکی ست
×××
من باز میان موج گیسوی تو غرق
در خلوت صحن پر هیاهوی تو غرق
تو ماهی و این پلنگِ حیرت زده، شد
در برکه‌ی چشم بچه آهوی تو غرق
×××
هم گنبد و هم رواق این خانه طلا
یک شاخه گلی میان گلدان طلا
بیمار توأم، هوای این پنجره‌ی
فولاد نمی‌دهم به ایوان طلا
×××
این جا همه لحظه ها طلایی ست چرا؟
هر گوشه‌ی این زمین، هوایی ست چرا؟
برمی‌گردم، در این دل مشهدیم
یک حال عجیب کربلایی ست چرا؟
×××
قصدم سفری برای گلگشت نبود
برگشت از آرامش این دشت نبود
در فال خطوط کف دستانم کاش
تقدیر بلیت رفت و برگشت نبود
×××
زرد آمده بودم و طلایی رفتم
شب بودم و غرق روشنایی رفتم
از راه زمینی آمدم با آهو
همراه کبوترت هوایی رفتم
×××
خط، چشم براه ایستگاه است هنوز
شب، سمفونی قطار و آه است هنوز
خوشبخت کبوترت که تا خانه پرید
آهوی تو آواره‌ی راه است هنوز
دید چون نیست، به جز غصّه انیس دگرش