از ابتدای غزل بوی سیب می آید
نوای ناله وامن یجیب می آید
غزل که روضه گرفته است وبین روضه او
صدای گریه ابن شبیب می اید
به سمت وادی غربت به سمت وادی طور
دوباره قافله ای بی شکیب می آید
دوباره قصه ی کوفه دوباره یک نامه
من الغریب برای حبیب می آید
میان هیات اشک و در اوج سینه زنی
صدای ناله شاهی غریب می آید
دوباره روضه مکشوف سوره مریم
وباز سوی مسیحی صلیب می آید
اگر که هلهله ودف کمی امان بدهد
به کوفیان برسانم حبیب می آید
به لطف و رحمت ومهمان نوازی کوفه
عزیز فاطمه ، می آید
شاعر : مهدی چراغ زاده
ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین